บทที่ 30 ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ (50%)

แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าสิ่งแรกที่ตนควรทำมากที่สุดคือต้องรีบโทรไปที่บ้านโดยด่วน ป่านนี้คุณหญิงแม่ของเธอคงร้องไห้ฟูมฟายด้วยความเป็นห่วงที่ลูกสาวติดต่อไม่ได้ พ่อก็คงกำลังให้ลูกน้องออกตามหาตัวเธอจ้าละหวั่น ส่วนน้องชายนั้นไม่ต้องพูดถึง คงทำหน้ายุ่งบ่นเป็นหมีกินผึ้ง หรือไม่ก็เดินไปเดินมาด้วยความกระวนกระวายใจจ...